Στοματικές έξεις

Τι είναι οι στοματικές έξεις:


Ως στοματικές έξεις ορίζουμε:

• Την συνήθεια μεγάλου αριθμού παιδιών να θηλάζουν είτε το δάχτυλο είτε πλαστικό θήλαστρο (πιπίλα)
• Το δάγκωμα των νυχιών ή άλλων αντικειμένων
• Την διατήρηση του νηπιακού τρόπου κατάποσης λόγω πρόσθιας χασμοδοντίας, δηλαδή μεγάλου κενού ανάμεσα στα
άνω και κάτω δόντια σε κάθετο ή/και οριζόντιο επίπεδο που συνήθως είναι αποτέλεσμα των άλλων έξεων.

stomatikes exeis

Η ύπαρξη και η επί μακρόν διατήρηση των στοματικών έξεων προκαλεί ποικίλου βαθμού ορθοδοντικά προβλήματα,
αισθητικά και λειτουργικά. Τα προβλήματα αυτά πρέπει να διαγιγνώσκονται κατά τα πρώτα στάδια, από την προσχολική ακόμα ηλικία και ο οδοντίατρος να καταβάλει προσπάθεια να βοηθήσει το παιδί να περιορίσει ή να διακόψει την «κακή» αυτή συνήθεια, την οποία ωστόσο δεν πρέπει ποτέ να ταυτίζουμε με την προσωπικότητα του παιδιού (είναι κακή η συνήθεια, δεν είναι κακό το παιδί που την έχει). Υπάρχουν διάφορες μέθοδοι καταστολής των στοματικών έξεων σε ένα παιδί όπως συμπεριφεριολογικές τεχνικές θετικής ενίσχυσης, επιβράβευσης και δημιουργίας κινήτρου στα πολύ μικρά παιδιά, χρήση ορθοδοντικών μηχανημάτων για τα μεγαλύτερα παιδιά.

Στο παιδοδοντικό τμήμα του οδοντιατρείου Smile Care Εξειδικευμένη Οδοντιατρική Φροντίδα:

• Οι μέθοδοι καταστολής των στοματικών έξεων είναι εξατομικευμένες, προσαρμόζονται στις ψυχολογικές και
κοινωνικές ιδιαιτερότητες κάθε παιδιού, στηρίζονται απόλυτα στην συνεργασία της οικογένειας και εφαρμόζονται κατά
διάκριση.stomatikes_exeis

• Αναλαμβάνουμε το έργο της πρόληψης και καταστολής των στοματικών έξεων και της θεραπείας των βλαπτικών
τους επιπτώσεων στο στόμα του παιδιού με γνώσεις και ευαισθησία στον ψυχολογικό τομέα, δεξιότητες επικοινωνίας
και ευχέρεια επιλογής θεραπευτικών λύσεων (αποτέλεσμα της εμπειρίας ) ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε παιδιού.

• Διαθέτουμε χρόνο και εκδηλώνουμε προσωπικό ενδιαφέρον για τον ασθενή και την οικογένειά του και θυμόμαστε πάντα ότι οι στοματικές έξεις στα παιδιά είναι ένα ψυχοδυναμικό φαινόμενο με πολλές παραμέτρους για το οποίο δεν υπάρχει έτοιμη συνταγή.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ένα παιδί το οποίο καταφεύγει στην έξη της πιπίλας ή του θηλασμού του δακτύλου μετά
τον πρώτο χρόνο της ζωής του υποκινείται πολύ συχνά από ανία ή έλλειψη επικοινωνίας με το περιβάλλον. Η δημιουργική απασχόληση είναι συχνά πολύ θεραπευτική για αυτά τα παιδιά.